ТИНА АБДУЛА: КОГА ПОСТАВУВАМ ЦЕЛИ, РАБОТАМ ЗА НИВ СЕКОЈ ДЕН СЕ ДОДЕКА НЕ СТАНЕ РЕАЛНОСТ!

Иако е малку спомената од локалните медиуми во нашата земја, Тина Абдула е едно од младите имиња кои најмногу се наведнуваат од меѓународните медиуми, особено од норвешките, во однос на ракометот.

Автор: Блерим Салиху

На 3-годишна возраст, заедно со своето семејство во периодот по вооружен конфликт, замина во Норвешка. Спортот беше нејзината стратегија да се интегрира во ново општество или „животен водич“, како што она инаку би го нарекла. Патување кое започна со балет и пливање, за да се закити со благодарници во фудбалот, кое потоа да остави траен белег во ракометот. Ова е приказна за една млада девојка, но со многу амбиција и посветеност која, иако не игра во боите на Македонија, нè прави горди на своите достигнувања.

Кога имала 14 години имала за цел фудбалска кариера, но регионалниот натпревар во Берген, Норвешка засекогаш го смени текот на нејзиниот живот. Набргу по натпреварот, и пристапи еден постар господин кој тврдеше дека присуствувал на сите нејзини натпревари и изрази уверување дека игра дури и подобро од постарите девојчиња од неа кои беа дел од националниот тим и дека сериозно мораше да размисли кариера и во ракомет. Тина тврди дека овие зборови ги запалиле првите искри кон ракометот, но и давале храброст во тешките моменти. Оттаму започна нејзиното патување кон двата норвешки тима Викинг и Тертнес, до репрезентацијата на Норвешка и потоа патувањето до германскиот тим Борусија Дортмунд.

Во првото интервју за медиумите во земјата, Тина споделува со нас повеќе за нејзините почетоци, животот во Норвешка, сеќавањата за нејзината татковина Македонија, своето ракометно патување и плановите за во иднина.

Како се роди љубовта кон спортот? Колку ви е важен спортот и како започна вашето патување во ракомет?

– Од многу мала имав талент за спорт, не верувам дека постои спорт што не сум го пробал, се занимавав со танцување, пливање, фудбал, а потоа и ракомет. Спортот ми помогна како дете да се интегрирам во ново општество и да бидам сакано дете. Кога немав чувство на припадност, токму спортот ми ги отвори рацете, оттаму сфатив дека спортот е моето место и мојата цел во животот.

На 14-годишна возраст играв во претставување на регионот, на натпревари и кога требаше да се пријавиме за училиште, се пријавив во елитната ракометна школа во Берген и ме прифатија. Оттаму започна мојата најсериозна посветеност кон ракометот, првично преку ангажман со клубот Викинг во првата дивизија, и по две години отидов во Тернетс, тим во норвешката прва лига, каде играв четири години пред да заминам од Дортмунд.

Како изгледа еден ваш обичен ден? Како управувате со стресот од вежбање и притисокот од натпревари?

– Се будам рано наутро, бидејќи обично вежбаме двапати на ден: еднаш наутро и еднаш попладне, а помеѓу вежбите секако треба добро да се одмориме и да јадеме добро за да бидеме подготвени за следниот тренинг. Не е дека имаме многу слободно време или време да го поминеме со пријатели. За ублажување на стресот мислам на Нетфликс, филмови и серии, но и телефонски повици со пријателите и семејството за да го слушнам нивниот глас, но и медитација, техники на дишење и слично.

Кои се навиките што те прават успешна?

– Кога си поставувам цел, секогаш сум многу посветена и работам напорно за да ја остварам. Затоа, кога поставувам цели, работам за нив секој ден се додека не станат реалност.

Кој е моментот што ве направи најгорда во текот на твојата кариера?

– Мислам дека тоа беше моментот кога селекторот на норвешката репрезентација ме повика и ме покани да играм за репрезентацијата на Норвешка во тимот Б. Тоа беше многу одличен момент. Се сеќавам како де беше денеска, бев во супермаркет и добив повик, ја немав регистриран неговиот број, па го проверив на интернет и во моментот кога го видов неговото име бев шокирана, си реков „што се случува“. Потоа, се јавив на телефон и ме праша дали сум заинтересирана да одам на заеднички состанок. Ова беше одличен момент за мене.

Како се чувствува да се биде Албанка од Македонија кој ја претставува репрезентацијата на Норвешка во ракомет?

– Да, всушност е малку чудно, пред некое време разговарав за ова со еден пријателка, затоа што понекогаш чувствувам дека никаде не сум дома. Кога сум во Норвешка, не се чувствувам како дома, бидејќи и округот ме гледа на тој начин; дека не сте целосно Норвежанка … Но, тогаш истото во Македонија, бидејќи и таму не сум целосно перципирана од земјата. Но, причината што сакам да играм за репрезентацијата на Норвешка е затоа што пораснав тука. Моето срце сака да игра за овој тим и тоа е мојот сон уште од мојата 13 година. Мислам дека беше вообичаен курс да се игра за норвешкиот тим и мислам дека дури и кога играм за овој тим всушност претставувам малку од албанската и македонската култура.

Што ве прави специјален играч?

– Можеби фактот дека сум многу брза и трчам многу за време на натпреварите и секогаш сум многу гладна за голови. Кога играм, јас исто така покажувам многу емоции за играта и мислам дека давам сè од себе кога сум на терен.

Кои се условите што треба да ги понудат албанската или македонската репрезентација, за Тина да каже „да“?

– Не знам дали е можно такво нешто, но ако тие би ми кажале каков е нивниот план за мене и би ми докажале дека навистина сакаат да играм за националниот тим, тогаш навистина би го разгледал тоа како можност, иако во моментот моето внимание е да продолжам да играм за норвешкото знаме на моите гради.

Кој е вашиот најголем поддржувач?

– Мајка ми (се смее). Таа секогаш ги следи моите натпревари, дури и кога треба да минува километри, таа е со мене на игра. Дури и кога не е таму по секој натпревар ми се јавува и ме кара можеби дури и повеќе од тренерот за грешките што ги правам.

Од сите понуди што ги имавте, зошто ја избравте Борусија Дортмунд за клуб?

– Од разговорите со тренерот и честите барања што клубот ми ги упатуваше, забележано е дека тие сакаат да играм за нивниот тим, но и плановите што ги има тимот, играчите што ги поседуваат беа поттик да ја прифатам нивната понуда знаејќи дека ќе можам да освојам многу преку клубот. Дури гледав некои нивни натпревари пред да го потпишам договорот и видов дека атмосферата таму беше исто така многу добра и ми се допадна. Од друга страна, кога мислите на Дортмунд, знаете за каков клуб станува збор, сите знаат дека е добар клуб и од фудбалот сите го знаат како одличен клуб каде што можете да имате можност да играте во Лигата на шампионите. На кратко, беше моето срце која донесе одлука и ми рече дека ова е вистинската одлука за мене.

Кои беа најголемите достигнувања додека играше со Борусија Дортмунд, какви се очекувањата во иднина?

– Мислам дека фактот дека станавме шампиони на Германија е многу голема работа. Значи, можам да кажам дека ова беше мојот прв сениорски медал. Освоив бронзен медал во Тертнес, но ова беше нешто големо. Кога играте игра каде имате тим, секогаш сакате да победувате со вашиот тим и освојувањето на златниот медал беше навистина нешто многу убаво.

Се надевам дека во новата сезона работите ќе одат само на подобро. Многу добри меѓународни играчи се приклучуваат на лигата, па можеби ќе биде уште подобро во иднина.

Покрај ракометот, се исполнувавте и во академскиот живот, преку студии за дизајн на ентериер. Како се роди оваа страст?

– Отсекогаш сум бил многу страствена кон модата, облеката и слични работи. Кога пораснав и помислив дека сакам да купам куќа, додека бев на Инстаграм следејќи такви работи, програми за водичи во луксузни домови … Дојде многу спонтано, тоа беше нешто што ми даде многу енергија и решив дека можеби требаше да направам нешто во овој поглед. Идејата дека еден ден би можел да ја скицирам мојата куќа беше поттик. И денес навистина ми се допаѓа модата и облеката и продолжувам да ме интересираат понатамошни професионални достигнувања во овој поглед.

Сте поминале многу време во текот на летото од вашиот живот во Северна Македонија, кои се сеќавањата од Македонија?

– Веројатно најубавите моменти од мојот живот како мало девојче. Летото поминато во Северна Македонија е многу живописно во сеќавањата на деновите кога патував и емоциите знаејќи дека ќе го сретнам целото семејство и ова ми даде многу енергија за остатокот од годината. Тие беа многу позитивни чувства и секогаш кога се враќав дома ми недостасуваше целото искуство таму и моето семејство. Семејството е сè за мене, така што останувањето со нив и забавувањето се незаборавни моменти во мојот живот.

Дали мислите дека вашиот живот ќе беше поинаков ако не отидовте во Норвешка?

– Да, всушност мислам дека би било многу поразлично. Не е дека точно знам како е да се живее во Македонија, бидејќи таму не живеам долго време. Но, знам дека за многу работи се вели дека девојчињата не треба да го прават ова или она, јас сум многу среќен што не сум развил таков менталитет затоа што и девојчињата можат да прават што сакаат.

Која би била вашата порака до младите девојки кои имаат талент во овој поглед, но не преземаат ништо од страв од предрасуди?

– Првото нешто е да ги направиме работите што нè задоволуваат и исполнуваат како луѓе, работите што ги сакаме, колку и да изгледаат невозможно. Затоа, не треба да се вознемируваме за тоа што другите велат сè додека се чувствуваме исполнето. Бидете свои и уживајте во патувањето, без оглед на мислењата на другите …

Знаеме дека сте многу познати во норвешките весници, но и во германските. Како се чувствува да си познат и да слушаш добри зборови за себе?

– Да, во мојот град, пишуваат многу за мене, забавно е затоа што кога сум дома, луѓето ме среќаваат и разговараат со мене, ми велат дека се горди. Тоа е нешто многу убаво и многу сум благодарна на секој што се радува на моите достигнувања и ме поддржуваат.